IJsselmeer

Het was een heerlijke nacht, nog na-golvend in ons bed en in de ochtend het geluid van merels uit de boom naast onze boot. Mara en Jasper sluipen door het voordekluik naar buiten en gaan op zoek naar munten voor de douche. Inmiddels is de havenmeester terug, de rekening wordt betaald en munten gewisseld.

Deze ochtend een uitgebreid ontbijt met koffie, gekookte en gebakken eieren en zelfgebakken muffins van thuis. We gaan niet verhongeren dit weekend, de voorraad kratten met eten puilen uit en na gisteravond hebben we zelfs overgebleven pizza (die we voor de lunch  bewaren).

Eerst de Johan Friso sluis door, geen enkel probleem, bij ons geen rare taferelen aan boord.

Na de sluis zien we de weidsheid van het Ijsselmeer, alle ruimte om relaxed te touren.We kunnen de overkant al zien en zetten koers op 240 west-zuidwest. Na een uur varen draaien we naar het zuiden om even later weer terug naar het oosten te gaan; zo maken we een ruime bocht naar Lemmer terug, denkt de navigator (sorry, weer geen namen). De kaart, het kompas, de inmiddels dolgedraaide koers-uitzetter blijken niet genoeg, gelukkig heeft de tab ook nog een gps functie en zo bepalen we uiteindelijk onze eindkoers.
Windje in de rug, het grootzeil wordt nu ook weer gehesen (nu de dames in de kajuit liggen) en zelfs het rif gaat er uit.
We halen net geen 8 knopen, de golven trekken ons voort en Bert heeft er duidelijk erg veel plezier in.

Zeilroute zondag

Wat later dan gepland arriveren we om 17:00 bij de Prinses Margrietsluis. Het duurt nog een uur voordat we daarna doorheen zijn, maar ondertussen wagen Bert en Mara een nat pak door een Duits schip te redden dat dwars in de sluis kwam te liggen.

Het laatste stuk brommen we op de motor, snel tanken bij de havenmeester (die niet blij was dat we hem om 1800 tijdens het avondeten stoorden), boot leegruimen en schrobben. We komen door de inspectie en eten daarna onze restanten van de picknick op. We kijken terug op een heerlijk weekend. Echt een mini-vakantie. Dat water, hè.

Sportina 680

Sportina 680 in de haven van het verhuurbedrijf

We worden wakker van klotsend water en de wind die zachtjes rond de mast waait, aan boord van een Sportina 680 die we de avond daarvoor gehuurd hebben van Isel Maritiem.

Het is de eerste overnachting aan boord voor Carin en Bert en vandaag gaan zij ervaren wat zeilen in/op/met een kajuitboot inhoud. Het moet vooral relaxed zijn; voetjes in het water, rosé-tje op het voordek, je weet wel! Om die redenen en windkracht 4-5 uit het westen, kiezen we voor rustig vaarwater; we gaan (vanuit Lemmer) naar het noorden, Friesland in en maar niet het Ijsselmeer op.

Maar eerst ontbijt. Jasper had gister de uitrusting gecontroleerd, maar met een lege gasbus had hij geen rekening gehouden. Zonder gas geen gekookte eieren en nog erger, geen koffie. Van onze duitse buren krijgen we voor onze koffie water uit elektrische waterkoker (zij hadden ook geen gas (meer?) ....). Na het ontbijt racet Bert het dorp in opzoek naar nieuw gas, terwijl Mara de voicemail van het verhuurbedrijf voor de tweede keer inspreekt. Zij komen met een nieuwe bus aanzetten, net op het moment dat ook Bert terugkomt van zijn succesvolle tocht.

Tijd voor de briefing. Jasper neemt de basics van het zeilen door; waar komt de wind vandaan, waar zijn al die lijnen voor en wat betekenen al die 'bevelen'. Verder wordt de route voor vandaag besproken, wat kunnen we de eerste helft van onze tocht verwachten (aan beroepsvaart, vaargeulen, ophaalbruggen en (wie weet?) man-over-boord. Toch nog een beetje onwennig duwen we af, de haven uit, het kanaal op en naar de Groote Brekken. Zodra het kan, trekken we de genua uit en even later volgt het grootzeil.

Het gaat lekker en het gaat vooral rustig! We varen halve wind, alles gaat kalm en moedig sturen we op de zeilen het Johan Frisokanaal in, maar de wind komt toch echt uit het westen, dus recht van voren. Snel wordt de motor aangeslagen en met Bert aan het roer, tuffen naar Heeg. Daar leggen we aan en nemen we de schade op: de eerste glazen zijn onderweg al gesneuveld (daar gaat de borg!).

Na onze zelfgemaakte lunch en een lekker zonnetje zijn we klaar voor het vervolg naar Stavoren. Maar het gaat plotseling erg hard, de aan-de-windse koers valt rauw op ons dak, alle zeilen bij, iedereen moet hard aan de slag met laveren en de boot gaat toch best wel schuin. Da's wat anders dan "rustig met voetjes in het water rond dobberen". Mara wordt de kajuit ingejaagd (de kuip is nu te klein voor 4 personen), de rest doet wenden-en-ree en doet hun uiterste best om tijdens het overstag gaan aan boord te blijven.

Het gaat hard, het gaat snel en soms iets te schuin. De schipper (even zonder namen te noemen) was vergeten te vertellen dat dit er ook bij hoort en dat het schip heus niet omslaat..... (normaal gesproken dan).
Zelfs een in de haast ingelegd rif in het grootzeil (er sneuvelen eerst nog even 2 glazen) biedt weinig rust bij de scherpe koers.

Jasper (nu met kaart!)

Daar komt bij dat het Heegermeer een paar ondieptes kent en net op het moment dat Jasper de kaart erbij haalt om de exacte locatie daarvan te bepalen, ontdekt de volledige bemanning met een schok waarom het handig is om een ophaalbare kiel te hebben. Commando's vliegen over het dek, iedereen wordt (wederom) binnenboord gehouden, er wordt nog net een klapgijp voorkomen en uiteindelijk komt de wens "ik wil hier weg" tot vervulling.

Carin en Bert kijken elkaar veelbetekenend aan.... Dit was niet helemaal de bedoeling en iedereen weet dat dit niet het rustige weekend was zoals verwacht (volgende keer een motorjacht voor die twee....). Dus wordt de vraag gesteld: "Keren we terug naar Heeg of gaan we door naar Stavoren?". Het is nog ver (zeker 2-3 uur varen), maar het Ijsselmeer is ook erg leuk en een stuk rustiger.

Jasper laat de genua oprollen en belooft dat het heus rustiger zal gaan. Bert gaat weer aan het roer en inderdaad, langzaam komt er weer rust aan boord. Alleen het grootzeil gebruiken is wellicht niet het meest effectief, maar zo blijft het wel rustig in de kuip bij het overstag gaan. Gelukkig redden we het in (bijna) een slag.

Zeilroute op zaterdag

Na een korte sanitaire onderbreking bij De Kuilart vervolgen we onze koers. Het is nog een uurtje varen, maar helaas lukt het niet meer om te zeilen; de wind komt recht van voren en het is te smal om te laveren. Bovendien vindt iedereen het wel mooi geweest. Het laatste stuk doen we dus rustig op de motor en rond 19:00 uur arriveren we in Stavoren.

Carin en Mara gelukkig in Stavoren!

De havenmeester is al weg, maar we melden ons telefonisch en vinden een plekje in de haven. Er is plaats genoeg en inmiddels behendig stuurt Bert ons naar de wal. Moe maar voldaan dat we niet omgekeerd zijn stappen we aan wal.

Na een lekkere maaltijd in De Kruitmolen (we kregen 'gewoon' een fles water bij de wijn!) duiken we ons mandje in. Morgen weer een spannende dag....

Breathtaking Bilbao & Barcelona (7)

Zoals elke ochtend Starbucks coffee bij het ontbijt (4 verdiepingen trap af, steegje uit, om de hoek en daarna weer 4 verdiepingen omhoog). De buurvrouw bonkt op de deur en klaagt met warrig haar en in pyama dat we teveel lawaai maken met onze schoenen op de houten vloer; dat het gehorig was, daar waren we al achtergekomen, alleen hadden we niet het idee dat wij daar schuldig aan waren (oke, het bed maakte erg veel lawaai...). Tijd om te gaan dus. We slepen de spullen naar beneden en Jasper loopt een keer extra - na eerst de portiekdeur beneden van het slot te halen - om de sleutel op tafel achter te laten. We rekenen 108euro af voor de auto, maar die stond dan ook om de hoek!

Het is rustig in de stad, erg rustig, terwijl het toch echt 9:30 is. Nu is het een stuk makkelijker de auto de stad uit te rijden.

Na Gaudi kunnen we Spanje niet verlaten zonder ook Dali te zien, dus stoppen we vlak voor de grens nog even in Figueres. De rij voor de ingang is veel te lang, en de plaatselijke 1-mei-landelijke-voedsel-dag-markt veel te gezellig. We kopen ons suf aan notenbrood, geitenkaas en heerlijk gebak en vervolgen onze rit naar huis - én poes.

Breathtaking Bilbao & Barcelona (6)

Donderdag 30 april

Uitslapen en eigen ontbijt met vers brood en koffie op ons dakterras; geen uitzicht op de stad, maar de daken zijn een landschap op zich. En de zon is precies goed (te goed, blijkt 's avonds... toch nog erg rood geworden). Gisteren vooral cultuur en veel gelopen, vandaag doen we het rustig aan. We lopen nog "eventjes" de Passeig de Gracia af, want we willen toch ook even de La Pedrera (Casa Mila) en de Casa Battlo zien. Ondertussen weer dos espressos doblo (we verbazen over de prijzen hier, maar 1.35!) en winkels. Kleren, horloges, ringen en zonnebrillen; uiteindelijk houden we het bij onze eerdere aankopen.

Tegen 4 uur stoppen we voor een korte snack in een authentieke Ceverceria met echt heerlijke tapas. De perfecte locatie en we genieten enorm van het bier, de hapjes en vooral elkaar. Hij doet het, en zij gaat er op in!

From Bilbao & Barcelona

Breathtaking Bilbao & Barcelona (5)

Gaudi-dag! Op het wandelprogramma staat natuurlijk de Sagrada Familia, die al sinds 1883 in de steigers staat. Mara loodst Jasper door de Avenidas, de een nog mooier en authentieker dan de ander. Prachtige gebouwen, balkons, parken... we waren vergeten wat een geweldige stad dit is. Ook zonder kaart of tom-tom is het vinden van de Sagrada Familia een eitje: je ziet vanzelf de vier spitse torens, en mocht je die missen, dan zijn er altijd nog de 1,5 keer zo hoge gele hijskranen die eromheen staan. En dan te bedenken dat er een 2 x zo hoge hoofdtoren achter gebouwd gaat worden... een gigantisch bouwwerk, waarvan de originele bouwtekeningen in rook opgegaan zijn bij een brand in de loods, vlak na Gaudi's dood in 1926. Wie loopt er nou ook onder een spiksplinternieuwe tram. Vast zoiets als de indianen die de vloot van Columbus niet konden zien, om de simpele reden dat ze het niet kenden. Maar het blijft een beetje sneu. Verschillende generaties architecten en bouwers zijn - met rustperiodes - bezig om de kathedraal af te maken zoals Gaudi dat bedoeld had.

From Bilbao & Barcelona

Na een stevige espresso doble, pal voor de kathedraal, sluiten we aan in de rij en bekijken we de binnenkant (de zijbalken en het plafond stellen een bos voor), het modernistische glas-in-lood en gaan we maar niet met de lift: twee uur in de rij - we houden erg van pretparken maar dit lijkt de Efteling in hoogseizoen wel. Jammer van de foto's, wel komen wel een keer terug. Nog even het museum in en dan is het mooi geweest. Het is warm en we bestellen een fantastische verse smoothie met panini's aan de overkant van het plein, die we half slapend op een bankje in het park opslurpen en -eten... Viva la siesta!

Via steile trappen en straatjes bereiken we het sprookjesachtige Park Güell, hoog boven Barcelona, en we zijn wederom in de Efteling, met de sprookjesachtige Hans-en-Grietje-huizen bij de poort. De fameuze slangenbank ligt vol met studenten en ander gespuis. De Japanse seniorenclub is ook gearriveerd en loopt zeer uniform in stoffen mutsjes, sportpakjes en handschoentjes door het park. We bezoeken het Güell-huis, maken overbelichte foto's en taaien af richting appartement. Heerlijk om na zo'n 14 km. lopen (Jasper heeft lol met z'n tracking device op zijn telefoon) even op ons eigen dakterras te kunnen uitblazen, waar koud bier, manchego-kaas en olijven met ansjovis op ons wachten. Ook maar even op bed liggen, waarom niet, het is vakantie, en we sleuren onszelf om een uur of 21.00 uit het zwarte gat waarin je valt als je gaat slapen op een raar moment op de dag: er moet gegeten worden. Tijd voor Catalaanse hap! We lopen naar het, helaas inmiddels geheel op toeristen aangepaste, oude havengebied (weinig Spaans voer en om nou voor enorme bedragen sjiek te gaan dineren met knipmesobers, dat staat toch wel haaks op ons Barcelonagevoel). Dus de snelle route terug naar het appartement, via de Ramblas en de donkere achterbuurtjes, waar Jasper's achtervolgingswaanzin bijna met hem op de loop gaat. Geen leuke restaurantjes onderweg, maar niet getreurd: we hebben altijd nog de fantastische tapasbar tegenover onze voordeur: hip maar authentiek, volle bak - dus goed, en met geweldige cava (we bubbelen wat af). Rond middernacht rollen we de deur uit: een flinke klim van vier verdiepingen met een slok op, maar dan val je wel heerlijk in je (krakende) bedje.

Breathtaking Bilbao & Barcelona (4)

Enorm rustige snelwegen naar Barcelona met bijna geen verkeer. Prachtige landschappen, dwars door het Riojagebied, Mara schiet de geheugenkaart vol vanuit het open raam en de rijdende auto. Het verkeersbeeld verandert als we Barcelona inrijden. De Vespascootertjes vallen ons als wespen in de rug aan en schieten dwars door het vliegensvlug manouvrerende overige verkeer, wat de stad langzaam doet dichtslibben. Alle hens aan dek en opperste concentratie wanneer Jasper de Tom langs politieblokkades (Barcelona speelt Championsleague thuis) heen navigeert op zoek naar ons appartement. We waren te vroeg, maar de stad haalt ons in en het lukt ons niet om dichter dan 500m bij het appartement te komen. Dan maar de parkeergarage in - met gevaar voor eigen leven en auto - en met Tom in de hand het laatste stuk lopend; nee, wij nemen nooit meer een papieren kaart mee op vakantie. Als we verwachtingsvol de Carrer de Amargon inlopen, een smal steegje aan een van de winkelstraten in de Barri Gotic, met op de hoek een Starbucks en even verderop een ambachtelijke bakker, voelsen we ons weer eens enorme geluksvogels. Het is net of je van de 21e eeuw zo de 19e inloopt (op het hippe tapasbarretje tegenover de voordeur na, dan). Echt zo'n steegje waar de was in laagjes boven je hoofd hangt te drogen en waar de overburen elkaar vanaf de oude balkonnetjes zo ongeveer kunnen aanraken. Geweldig! Als Jasper gebukt door de voordeur is gemanouvreerd en we 4 verdiepingen via een stenen trap hebben afgelegd waar je voeten slechts voor de helft op passen (1 van ons tweeen met de volle weekendkoffer) en draaierig boven komen, beseffen we dat we een superplekje hebben, middenin het oudste deel van Barcelona. Als we een trapje hoger gaan en het dakterras opstappen, waar het daglicht weer gewoon kan komen, kunnen we niet wachten om hier ongestoord aan de wijn en tapas te gaan, gevolgd door een ontbijt met koffie van de buurman. Voor de nieuwsgierigen: www.cocoonbarcelona.com/condal

Breathtaking Bilbao & Barcelona (3)

Wandelen door de stad, meest interessante natuurlijk al gezien, maar nu is het weer beter; dus tijd voor foto's. Eerst de "Casco Vell" in, de oude wijk, waar Mara los gaat in de vele kledingzaken. Jasper mag ook wat kopen, maar omdat er geen elektronica in zit, valt dat niet mee... Broodje kaas en tonijn op de trappen op het pleintje, lekker mensen kijken en bijzondere huizen bewonderen. Heel wat kilometers later besluiten we dat Bilbao zeker de moeite waard is, natuurlijk vanwege het prachtige museum, maar ook als je vanaf de uitkijktoren over de stad kijkt. Aan het einde van de dag wordt de kledingbuit toch maar even gescoord. Uit de doelgerichte tred van Mara valt op te maken dat ze het rode leren jasje van kilometers afstand kan ruiken en gewoon het spoor volgt: bijzonder, als het om kleding gaat weet ze precies de weg te vinden! Terug in het hotel even liggen, want wandelen is zwaar, en rond 20.00 uur belanden we verderop in de straat bij de fameuze (aan Jasper door een collega aangeraden) tapasbar Iruña, een prachtig authentiek pand waar de Baskische geschiedenis goed te voelen is, en waar vanavond de mensen met de benen buiten hangen want... het is Finca Quinta-week! En van deze Finca komt heerlijke baujolais-sherry. Dat laat Mara zich geen twee keer zeggen, en Jasper gaat aan de Miguel, uiteraard. We zijn, op twee Spaans pratende Amerikaanse studentes na, de enige buitenlanders in the house. Mara wordt vanaf de andere kant van de bar aangestaard: zou het de rode jurk zijn? Nee, vast de blauwe ogen, die hier niet veel voorkomen. Jasper valt wat dat betreft ook al buiten de boot, hoewel hij zoals altijd goed uitzicht heeft op de kalende hoofden van het andere volk aan de bar. Dat is hier overigens niet moeilijk - ook Mara heeft goed uitzicht. Er wordt driftig flamenco gedanst, mensen van alle leeftijden klappen en zingen mee tot in de late uurtjes waarin de bakjes pulpo (inktvis in saus), gefrituurde gamba's, fantastische olijven, kazen en andere hapjes niet ontbreken. Wat een waanzinnige laatste avond in Bilbao.